Post na drugi dzień świąt + KT

Okej, to post na drugi dzień świąt, 26 grudnia, jeden z lepszych poniedziałków tego roku (i nie tylko dlatego, że ostatni). Bardzo będę się starał, by nie był to post z fanartami, ale chyba będzie... dlatego w ramach bonusu omówimy bardzo istotną kwestię, o której rozmawialiśmy ostatnio z Rarity i oczywiście nie zgodziliśmy się ze sobą. Sparafrazuję temat tej rozmowy: czy umówiłbyś się z Nickiem na kawę... i pochwalił się tym na Facebooku? Jaka byłaby reakcja rodziny i przyjaciół?

Źródło

Ale nie mogę zapominać też, że to post świąteczny, więc ta rozmowa będzie przeprowadzona tak, jakby wydarzyła się przy świątecznym stole.

Wujek Mere: No to jak tam młody? Masz już jakąś dziewczynę? - standardowe pytanie standardowego wujka.

To trochę okrutne, że to akurat chłopak ma iść na randkę z Nickiem w tej historii. Mam poczucie, że to może wpłynąć w sposób negatywny na zadane pytanie... ale co tam!

Młody: A wiesz, wujku, jak to jest. Nie ma jeszcze tej jedynej.
Wujek Mere: Hoho, ale chyba masz na oku jakieś łanie?
Młody: No tak, hehe, ale ciężko mi się zdecydować
Wujek Mere: Spokojnie, każdej spróbujesz, to którąś w końcu wybierzesz.

Seksistowskie, mało smaczne, jowialne. Typowy wujek (jeśli to czytasz, wujku, to akurat ty jesteś normalny).

Ale umówmy się, że dopóki rozmowa ma taki przebieg, to możemy przewidzieć, co się stanie potem i wiemy, jak zareagować. Nawet strzelenie buraka jest jakąś reakcją i tak wujek o wszystkim zapomni za 3 minuty, bo w takiej kondycji jest pamięć wujów (nie, twoja nie, wujku).

Natomiast, gdyby młody spotkał się z Nickiem i pochwalił się tym w serwisach społecznościowych, to jak to byłoby odebrane?

Wujek Mere: Spotykasz się z lisem?!
Młody: On jest czymś więcej niż lisem!
Wujek Mere: Zabiłem setki takich jak on na polowaniu!
Ciocia Rarity: Nie przejmuj się, Młody, mój brat nie trafiłby nawet w słonia.

Ha! Nabrałem was! Nie chodzi wcale o rozmowę przy świątecznym stole i wybranie się z Nickiem na randkę! Chodzi o nasze postrzeganie animowanych postaci.

Stanowią bowiem mieszankę cech zwierzęcych i ludzkich. Kiedy zaczyna się człowiek, a kiedy zwierzę? Pomijam fakt, że człowiek to też zwierzę, ale nie komplikujmy tego. Czy uznalibyście Nicka za człowieka, bo mówi jak człowiek i chodzi jak człowiek? Zawsze można powiedzieć, że to futro to taka choroba (coś podobnego istnieje, więc... profit?), a tak w ogóle to wasze życie, więc czy ktoś ma prawo się wtrącać? Pewnie, idź na randkę z pół człowiekiem - pół lisem. Jasne, nie ma sprawy. Wujek jest dumny.

Da się też na tę sprawę spojrzeć inaczej:
..............................
......................
.............
Jakim cudem można umówić się z animowaną postacią na kawę?!

Pozwoliłam wujkowi Meremu przeprowadzić piękny monolog, a teraz wyjaśniam, że by umówić się na kawę z animowaną postacią, trzeba poprosić o nią świętego Mikołaja. Wtedy w umówionym dniu dostarczy on taką oto paczuszkę:

[Źródło] 

 A skoro już o Mikołaju mowa, to co powiecie na kolejny Mikołajkowy Komentarz Tygodnia? Albo, jak mówi tytuł otrzymanego przeze mnie maila, Ostatecznie Mikołajkowy Komentarz Tygodnia?

Ho ho ho!

Wigilia za pasem (po mnie to widać najbardziej)! 

Mam nadzieję, że świątecznie i rodzinnie spędziliście te dwa dni, a dzisiejszy nie będzie wyjątkiem.

W ramach prezentu dla was wszystkich, redakcji i czytelników, sprawiłem, że nasz kochany Tytan Z POWROTEM znalazł się na naszym blogu! Tak jak wierzę, że istnieję, wierzę też w to, iż cieszycie się z takiej formy podarunku!
Pokochajcie FGZ tak jak kocha je TYTAN1004, szczególnie w ten świąteczny czas. (Wzruszyłam się.)

Co do konkursu na najlepszy list do Świętego Mikołaja 2016 roku, to muszę przyznać, że selekcja była dość trudna.
Zwróćcie uwagę na to, że dostałem aż jedną pracę! (Zdecydowanie mniej się wzruszyłam.)
Przeczytajcie oto zwycięski list:

"Drogi święty Mikołaju, 

piszę do Ciebie, ponieważ chciałabym dzisiaj coś wyznać. Prosiłeś o szczere wypowiedzi, uznałam więc, że czas najwyższy zdradzić, skąd właściwie wziął się mój pseudonim. Czy dlatego, że jestem taka piękna? Czy dlatego, że mam wspaniały głos? Czy dlatego, że jestem wyjątkowo utalentowaną projektantką? Obawiam się, że odpowiedź na wszystkie trzy pytania brzmi „nie". Skąd więc wziął się nick „Rarity"? Odpowiedź jest prosta – jestem straszną materialistką. Nie dzielę z postacią z serialu zalet, lecz wady. A czemu właściwie o tym piszę i co to ma wspólnego z postawionym przez Ciebie pytaniem? No cóż, z mego wyznania można wysnuć następujący wniosek: w świętach Rarity najbardziej kocha dostawanie prezentów. Najchętniej własnoręcznie wybranych prezentów. 

A skoro już piszę list do Mikołaja, to chyba mogę o jakieś podarunki poprosić? Więc wiesz, widziałam ostatnio (zupełnym przypadkiem!) taką cudowną czerwoną sukienkę. Nie jest mi do niczego potrzebna, ja właściwie nawet nie noszę sukienek. Ale może Twoje elfy mimo wszystko mogłyby uszyć mi podobną? Na pewno macie trochę niepotrzebnego czerwonego materiału, w końcu na Twój płaszcz nie potrzeba tyle tkaniny, co na okrycie Twojego poprzednika. (Wcale nie próbuję się wkraść w Twoje łaski, nic a nic.) 

Pytałeś także, kto z redakcji był w tym roku Grzeczny? Myślę, że każdy, kto ze mną w niej wytrzymał. Wszyscy redaktorzy muszą znosić moje ciągłe wtrącanie się i poprawianie, stosować się do (niechcianych) rad, odpowiadać na moje zapytania o datę publikacji i „czemu przed tym „że" nie postawiłeś przecinka?". Szczególnie Grzeczny zaś był Mere Jump, który dodatkowo ratował nas wiele razy z opresji, pisząc nieplanowanego posta na ostatnią chwilę, pozbawiając się w ten sposób snu, a co za tym idzie szczęścia. 

Mam nadzieję, że docenisz ciężką pracę wszystkich redaktorów i ich święta będą magiczne, a prezenty niczym żywcem przeniesione z ich najskrytszych marzeń. 

Tobie także Mikołaju serdecznie dziękuję za Twą ciężką i odpowiedzialną pracę. 

Przesyłam gorące pozdrowienia, 

Rarity 

P.S. Na parapecie obok choinki zostawię dla Ciebie kakao i ciasteczka. Czekoladowe ciasteczka oczywiście."

Piękny list, muszę przyznać, jednak czaru odejmuje mu to, że nigdzie nie znalazłem żadnych ciasteczek. Nawet w sejfie, którego kod to 3648, za obrazem w kwiatki w mieszkaniu numer 14 w bloku numer 1 na ul. Kazimierza Wielkiego w Krakowie (nawet pod wycieraczką, gdzie trzymasz klucze do mieszkania). (Kot zjadł. U mnie nawet koty lubią słodycze.)

Ale mimo wszystko dostaniesz swoją wymarzoną sukienkę, której tak bardzo nie potrzebujesz w sumie. Mogę nawet wręczyć Ci ją osobiście, Rarity.
Redaktorzy, podziękujcie ładnie pani Mikoł... znaczy pani administrator, która się za wami wstawiła (jeszcze jeden wybryk, a Z POWROTEM trafiacie na Listę Niegrzecznych, zrozumiano?).

Pozostaje mi tylko życzyć Wam wszystkim Wesołego Drugiego Dnia Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku 1410!