Zaraz... to ja mam ogon? #18 Owadożerne

[Źródło]

Czyżbym w końcu naprawdę kończyła serię z ogonkiem? Czy to możliwe, że owadożerne to ostatni z w miarę znanych rzędów ssaków, który pojawił się w Zootopii? Czy rzeczywiście czeka mnie już tylko podsumowanie? Odpowiedź brzmi trzy razy tak. A skoro tak, to do dzieła!

[No w końcu owadożerne]

Owadożerne to rząd niewielkich ssaków o dość prymitywnej budowie, którego przedstawicielami są między innymi ryjówki, krety oraz jeże. Postaram się omówić je w jakiś ciekawy sposób, choć przyznam, że dopasowywanie ludzkich cech charakteru do niektórych rodzajów zwierząt jest naprawdę trudne. Tak może być i tym razem, ale tak łatwo się przecież nie poddam.

Ryjówki

[Źródło]

Takie małe, trochę podobne do myszy, moje koty lubią na nie polować. Czy jakieś kotowate na was czasem polują? Nie? No trudno, może nie macie predyspozycji do bycia ryjówkami. Ale zaraz, jest jeszcze parę innych (zapewne ważniejszych) cech.

[Dżdżownica numer jeden]

Jeśli spojrzeć na drugą stronę łańcucha pokarmowego, to ryjówki żywią się głównie owadami i innymi bezkręgowcami. Są przy tym bardzo żarłoczne (o, to jest porządna ludzka cecha!), choć wynika to z bardzo małej masy ciała i szybkiej przemiany materii, nie umiłowania do popełniania grzechów głównych. Oczywiście z poszukiwaniem pokarmu wiąże się duża ruchliwość i aktywność przez dużą część doby (To chyba nie ja. Ja jakoś wolę spędzać większość doby pod kołdrą.)

[Źródło]

Wiem, że dla wielu osób przedstawienie Pana B jako ryjówki jest formą żartu, jednak podobno są one dosyć agresywne (o to raczej was nie podejrzewam). Źle reagują na pojawienie się innego osobnika na swoim terytorium, można je więc uznać za zwierzęta o zdecydowanie samotniczym trybie życia. (To akurat rozumiem. A nawet popieram.)

[Źródło]

Krety

Takie czarne, aksamitne wałeczki, z jakiegoś powodu nielubiane przez właścicieli ogródków. I kolejne potencjalne ofiary dla kotów (no co, zdolne z nich bestie). Oczywiście prowadzą podziemny tryb życia, wbrew zaleceniom mamy nie wychodząc na słoneczko. (Typowe nerdy.)

[Mówiłam, wałeczek. Nawet oczków prawie nie widać]

Podobnie do ryjówek, krety są samotnikami, nie lubią obcych na swoim terenie. Wbrew temu, co można by sądzić, są bardzo aktywne i ruchliwe, podobno korytarze drążą z prędkością 12 - 15 metrów na dobę. (Są tu jacyś pracusie?)

[Dżdżownica numer dwa]

Krety gromadzą zapasy na zimę w postaci żywych dżdżownic z podciętym zwojem nerwowym. (Godna pochwały zdolność do planowania. Zaraz, czy to znaczy, że krety wcale nie są krótkowzroczne? (Tak, wymyślania żarcików uczyłam się od Merego.) Im pewnie nigdy nie zostaje zbyt dużo miesiąca na koniec pieniędzy. Słyszałam, że studentom się zdarza.)

[Ahoj!]

Bonus o szkodliwości bajek: Krecik siedzi z przyjaciółmi na dworze w piękny, słoneczny dzień, czytając im książkę dzięki swemu świetnemu wzrokowi. Obija się przy tym, a jakby jeszcze było tego mało, ignoruje zupełnie jedzenie pchające mu się pod nos.

Nie ufajcie czeskim bajkom!

Jeże

[Jeże wcale nie jedzą jabłek]

Jeże to nocne zwierzątka, które dla odmiany nie padają ofiarą moich kotów. Lepiej, one rzeczonym kotom wyjadają karmę. (Wykryto cechę: bezczelność.) Osobniki mniej cywilizowane podobno polują czasem na węże. (Wykryto cechę: przyczajony tygrys.) Zimą te kolczaste ssaki zapadają w sen, umościwszy się poprzednio w ciepłym i wygodnym miejscu. (I to ja rozumiem. Tylko jak tu przez sen jeździć na nartach?)

[Dżdżownica numer trzy]

Dla odmiany jeże nie są agresywne względem współplemieńców, nie wyznaczają ścisłych terytoriów. Na atak drapieżnika oczywiście reagują zwinięciem się w kulkę. Nie myślcie jednak, że są całkowicie bezwolne i po prostu czekają, aż niebezpieczeństwo sobie pójdzie. Podczas próby dotknięcia zaczynają się trząść, próbując ugodzić drapieżnika kolcami. (Zaczynam nabierać do jeży nowego szacunku. A takie wydają się niepozorne.)

To byłby koniec, jeśli chodzi o owadożerne. W bliżej nieokreślonej przyszłości zapraszam na część ostatnią serii: podsumowanie. Zamierzam was w nim trochę zaskoczyć, mam nadzieję, że mi się to uda. Odniosę się trochę do filmu, zaprezentuję parę własnych przemyśleń, wstawię parę bardzo ładnie narysowanych OCków. Słowem - spróbuję godnie zakończyć rozpoczętą przez Kiranię serię.