Zaraz... to ja mam ogon? #15 Szopowate i mangustowate

[Źródło]

Dziś opiszę wam dwie rodziny ssaków, z których wybrałam trzy rodzaje, są to: szop, surykatka i mangusta. Wszystkie są niewielkimi drapieżnikami, jednak różnią się między sobą wyglądem i trybem życia. Zapraszam do lektury.

Jeśli chodzi o szopy pracze, to wzyscy chyba kojarzymy tego cwaniaczka:

[Źródło]

Meeko posiada cechy charakterystyczne dla tego gatunku: jest ciekawski, bezczelny, często żarłoczny. Czy coś jeszcze można o nim powiedzieć? Całkiem dużo: szopy prowadzą nocny tryb życia, jednak mogą być też aktywne w dzień, jeśli akurat wtedy jest dostępne pożywienie. Żyją w luźnych grupach, spotykając się czasem w miejscach odpoczynku i żerowania. W przypadku zagrożenia szukają schronienia na pionowych strukturach, którymi w naturalnym środowisku są drzewa. Jednak dzięki dużym zdolnościom przystosowawczym pracze nieźle radzą sobie w miastach, w niektórych z nich ich populacje osiągają spore rozmiary. Budzą sympatię wyglądem i łotrzykowką maską, która podkreśla ich psotne usposobienie.

A kuku!

 Jeśli chodzi o nazwę gatunkową, pochodzi ona oczywiście od charakterystycznego ,,prania" pożywienia w wodzie. Jest to jednak tzw. czynność jałowa, mająca imitować zdobywanie pokarmu nad brzegiem wody i występuje wyłącznie u zwierząt żyjących w niewoli. Ciekawostkę stanowi też fakt, że najważniejszym zmysłem u tego gatunku jest dotyk, niemal dwie trzecie obszaru odpowiedzialnego za postrzeganie zmysłowe w korze mózgowej szopa jest wyspecjalizowane w interpretacji impulsów dotykowych, co stanowi więcej niż w przypadku jakiegokolwiek innego badanego zwierzęcia.

Wspominałam wcześniej, że szopy są bezczelne? No to zobaczcie poniższy filmik, stanowiący świetne potwierdzenie tych słów:

Podsumowując, szopy pracze to urocze, przebojowe zwierzęta, przyjaźnie nastawione do środowiska. Nie mają problemów z adaptacją do nowej sytuacji, potrafią wykorzystywać nadarzające się okazje. Brzmi nieźle, dodaj znajomość kilku języków obcych i rekruter w korporacji będzie zachwycony.

Następne na mojej liście są przedstawiciele mangustowatych, surykatki. Tutaj też Disney nam nie pożałował przedstawiciela:

[Źródło]

Wydaje mi się, że Timon nie jest zbyt wiernie wzorowany na prawdziwych surykatkach. Jeśli pominiemy jego historię z Króla Lwa 3, mamy do czynienia z trochę przemądrzałym, dominującym zwierzęciem, które niechętnie podejmuje się opieki nad dzieckiem. A jak jest naprawdę? Surykatki żyją w sporych grupach, liczących czasem nawet 30 osobników. Żyją w mocno rozbudowanych norach, z których wychodzą w ciągu dnia. Są bardzo towarzyskie, regularnie iskają siebie nawzajem. Ich hasłem jest współpraca: gdy stado żeruje, przynajmniej jeden osobnik stoi na straży, wypatrując zagrożenia. Zajmuje wtedy wysoko położony punkt terenu i przyjmuje charakterystyczną pozę.

[Źródło]

Grupa współpracuje także przy opiece nad młodymi: opiekunki nie tylko pilnują dzieci dominującej pary, ale są przygotowane do ich czynnej obrony. Młode uczą się od bardziej doświadczonych osobników polowania stopniowo, na przykład dostając do zabicia rozbrojonego skorpiona. W sensie, że bez żądła. Całkiem sprytne, nieprawdaż?

Hipsterska surykatka

W skrócie: dla surykatek rodzina jest najważniejsza, polegają w dużym stopniu na innych, dodając też swoją cegiełkę dla wspólnego dobra. Lubią dzieci, umieją je edukować. Potrafią wykazać się odwagą, choć wolą przeczekać zagrożenie w bezpiecznym miejscu. Idealny nauczyciel w podstawówce?

[Źródło]

Mangusta (w tym przypadku egipska) jest aktywna zarówno w dzień jak i w nocy, żyje w parach bądź grupach. Zamieszkuje nory, najchętniej wykopane przez kogoś innego, choć w razie konieczności może zrobić to sama.

[Źródło] 

Mangusty znane są ze swojej zdolności do polowania na węże, także te jadowite. Pomaga im w tym bardzo dobry refleks oraz pewna odporność na toksyny zawarte w jadzie. W celu rozejrzenia się zwierzęta te podobnie do surykatek stają na tylnych łapach, natomiast podekscytowane lub przestraszone reagują jak koty w kreskówkach: wyginają grzbiet i stroszą futro, by wydać się większe. W starożytnym Egipcie były czczone jako święte.

[Źródło]

Jakaś konkluzja? Mangusty są towarzyskie, choć nie aż tak jak surykatki. Nie brakuje im odwagi i determinacji, nie unikają ryzyka. Jeśli nie zapomniały o swej chlubnej przeszłości, mogą mieć manię wielkości.